[dropcap]N[/dropcap]ummero 3! Ook die is weer mijn aderen ingelopen op weg naar die kankercellen om ze allemaal te killen. En ook weer gaat het wonderlijk goed met me. Ik vind het haast eng. Ik ben haast bang dat de grote dreun op mijn lijf nog gaat komen. Maar goed dat kan ik niet voorkomen. Wat ik wel kan doen is nu intens genieten van de dingen die ik allemaal wél kan. En dat is verdomde veel!
Want, ik sport nog steeds, ik winkel nog steeds (jammer, was anders wel positief geweest voor de portemonnee), ik ga nog steeds naar verjaardagen, alles smaakt nog steeds hetzelfde, ik heb geen bijwerkingen van de medicijnen, ik werk gewoon nog en doe bijna alles nog wat ik altijd al deed. Alleen alles net een tandje minder, niet stappen na een verjaardag, 6u werken ipv 8, tijdens sporten alleen squatten en daar niet nog een powerjump aan vastknopen. Dat soort dingen.
Is alles dan fantastisch? Nee, natuurlijk niet. Ik loop ondertussen met een overspannen lever in de rondte en hoor over twee weken of de chemo überhaupt wel doet wat die doen moet. Als mensen het over later hebben, dan weet ik niet of er voor mij een later is. Als ik met een vriendin klets over onze carrière en wat we nog willen bereiken, zit er altijd een klein stemmetje in mijn hoofd dat dit voor mij niet zo vanzelfsprekend is. Maar dat zijn dingen, daar wil ik af en toe bij stilstaan. Maar niet continu. Er is nog zoveel om blij om te zijn en om voor te leven! Ik zou het zonde vinden als ik daar nu niet van kan genieten omdat ik alleen maar treur. Daarom, als de scan positief is geef ik een klein feestje. Om het leven te vieren. Is de scan niet positief? Misschien dat ik dan nog steeds een feestje geven. Zonder reden. Maar gewoon omdat het leuk is en je nooit teveel gezellige momenten met mensen kan hebben.
Het leven is veel te leuk om niet te vieren.
Oké, even praktisch. Hier wat data op een rij!
17 juli -> de pet-ct scan.
19 juli -> D-Day! Seriously. Op deze dag hoor ik de uitslag van de echo van de lever (heb ik afgelopen woensdag gehad) en van de bloeduitslagen van de lever én de uitslag van de scan! Whaaaa!! Zoooo spannend. Het is sowieso geslonken op de plekken die ik kan voelen. Maar is het genoeg???? Geen idee. Ik duim in ieder geval de duimen kapot :).
20 juli -> waarschijnlijk chemo nummer vier afhankelijk van mijn bloed en de uitslag van de scan.
Daarna is het plan om tussen chemo 4 en 5 lekker een paar daagjes naar de Loire te gaan. Hopelijk gaat dit allemaal door :).
Liefs en let’s kick cancer some ass!